مراسم عزاداری به مناسبت وفات حضرت زینب (س) در جمع معتکفین

                مراسم عزاداری به مناسبت وفات حضرت زینب (س) در جمع معتکفین

کانون مداحان با همکاری اداره تبلیغات اسلامی در محل مصلی نماز جمعه در مراسم معنوی اعتکاف بین معتکفین به یاد مظلومیت شیرزن دشت کربلا پیام آور مظلومیت های آقا امام حسین (ع) حضرت زینب (س) مراسم عزاداری بر پا نمودند.در این مراسم حجت الاسلام ولمسلمین حاج آقا شاهیوندی سرپرست اداره تبلیغات اسلامی شهرستان با ایراد سخنرانی، گوشه ای از فضائل اخلاقی  آن حضرت ،فداکاری های ایشان در کربلا و خطبه های آتشین آن بانوی بزرگوار بعد از واقعه کربلا را بیان و در ادامه مداح اهل بیت عصمت و طهارت(ع) جناب آقای کربلایی علیرضا حسنوند با مداحی ،نوحه سرایی و مرثیه خوانی، همچنین معتکفین با سینه زنی و عزاداری به یاد آن بانوی بزرگوار به سوگ نشستند.

محسن نادری عضو کانون مداحان شهرستان

[ دوشنبه چهاردهم اردیبهشت ۱۳۹۴ ] [ 17:18 ] [ محسن نادری ] [ نظر بدهید ]

عکس و شعر به مناسبت وفات حضرت زینب(س)

  وفات حضرت زینب (س) پیام آور،خطیب و سرکاروان اسرای کربلا،اسوه صبر  ،استقامت بر عموم شیعیان جهان تسلیت باد.

                            شعر به مناسبت وفات حضرت زینب (س)

دیده اندر ماتم بانوی عالم گریه کن
                                          دختر صدیقه ی کبرای خاتم گریه کن

در عزای ناخدای کشتی صبر و بلا
                                        زینب کبری سپه سالار دشت کربلا

گریه کن اندر عزای آن که طوفان بلا
                                        از مدینه سیر دادش تا سوی شام بلا

در عزای خواهر سلطان مظلومان حسین
                                           گریه کن ای دیده از اعماق جان با شور و شین

گاه در محراب خون بیند علی مرتضی
                                      گاه صد پاره جگر بیند امام مجتبی

گاه اندر نوک نی بیند سری همچون قمر
                                          گاه اندر مجلس آن بی حیا در طشت زر

کوه صبر و استقامت زینب کبراست او
                                        اسوه ی تقوا و دانش دختر مولاست او

کاروان سالار بر جمع اسیران زینب است
                                          کز غم مرگ حسین مادام در تاب و تبست

خطبه های آتشین در کوفه و در شام داشت
                                     با سیه روزان ظالم بخت نافرجام داشت

بعد قتل شاه دینش اشک او سیّال بود
                                    جام جانش تا ابد از غصه مالامال بود

بس که اندر شهر شام از دیده مروارید سفت
                                        جسم پاکش تا ابد از غصه اندر شام خفت

شد رهائی نوحه گر اندر عزا و می سرود
                                       کلک او چون اُستُن حنانه می نالید رود

محسن نادری عضو کانون مداحان شهرستان

[ دوشنبه چهاردهم اردیبهشت ۱۳۹۴ ] [ 0:0 ] [ محسن نادری ] [ نظر بدهید ]

مراسم جشن به مناسبت ولادت مولا علی(ع) حیدر کرار

                                             برگزاری جشن

امروز شنبه مورخ 1394/2/12 راس ساعت 10 صبح به مناسبت ولادت با سعادت مولا علی (ع) شاه مردان حیدر کرار فاتح خیبر حامی یتیمان مراسم جشنی توسط اداره تبلیغات اسلامی شهرستان ،کانون مداحان و شورای هیئات مذهبی با حضور امام جمعه محترم ، مردمی و فرهیخته شهرستان حاج آقا شاهیوندی سرپرست محترم اداره تبلیغات اسلامی مسئولین محترم ادارات و هییات مذهبی و عموم مردم در چهار راه امام خمینی (ره) شهرستان سلسله برگزار گردید .این جشن با تلاوتی چند از ایات قران مجید آغاز و در ادامه برنامه های متنوعی در بر داشت. شرکت کنندگان در این جشن بعد از اجرای زیبای گروه تواشی از بیانات امام جمعه محترم استفاده نمودند. پس از سخنرانی ایشان از مداحی و مولودیه خوانی جناب آقای کربلایی علیرضا حسنوند که به این جشن گرمی بخشید استفاده شد. در پایان از شرکت کنندگان و حاضرین در جشن با شربت و شیرینی پذیرایی به عمل آمد.

 

                                        محسن نادری عضو کانون مداحان شهرستان

[ شنبه دوازدهم اردیبهشت ۱۳۹۴ ] [ 19:33 ] [ محسن نادری ] [ نظر بدهید ]

عکس و شعر و عرض تبریک به مناسبت ولادت حضرت علی(ع)

                   ولادت با سعادت علی(ع) شیر خدا حیدر کرار

                  بر عموم شعیان جهان تبریک و تهنیت باد.

در وصف مولود کعبه مولی الموحدین، ساقی کوثر، علی بن ابیطالب ^{علیه السلام} 

از روز ازل تا به ابد نیســــــــــــــــت به دنیا     هم رتبه و هم شـــــــــــان علی آن شه والا

بر تارک عالم بدرخشـــــــــید چو خورشید     تاریخ ندیدَه ست بســــــــــــــــــانش یل دانا

تفسیر نمی شد لغتی همچو شــــجاعت     گر نامده بُدْ ســـــــــــــــــــرور ما حضرت مولا

او یار پیمبر بُدُ و غمخوار رســـــــــــــــــالت     کاو جان عزیزش به کَفَشْ بــــــــوده به هرجا

از نور وجودش همه جا روشـــــــن و پر نور     از جام وجودش همه، ســــــــرمست ز صهبا

از نسـل بنی هاشم و از آل قریشی ست     آن نَفْسِ پیمبر علـــــــــــــــــــــوی قامع اعدا

از مادر و از باب برد ارث ز هاشـــــــــــــــــم     ضرغام صفت، شیر خدا زاهـــــــــــــــدِ شبها

در ماه فروزان به جـهان دیده گشوده ست     آن نادره فرزنــــــــــــــــــــــــدِ ابیطالب و بطحا

در ماه رجب طلعت ســــــــعدش به در آمد     حیرت زده شد عقــــــــــل، از این طلعت زیبا

قنداق نکرده ست چو او قابله دهـــــــــــــر     بعد از قد رعــــــــنای محمـــــــــــــد گل طاها

در بیت خدا آن حرم امــــــــــــــــــــن الهی     جز بنت اســـــــــــــــــد فاطمه ناورده پسر را

از شدت شادی و مباهات بســـــــــــــایید     هاشم سر فخرش به ســـــــــــــماوات و ثریا

با آمدنش حیـــــــــــــــــــــدر کرار ز آن بیت     غوغا و غریوی شــــــــــــــــــده برپای ز عنقا

آن کودک زیبا و مطهر هــــــــــــــــمه بردند     بر روی ســـــــــــــر دست چه زیبا و چه رعنا

دردانه چو از کعــــــــــــــبه برون آمد و تابید     از جَیْب فلک آمده بیـــــــــــــــــــرون ید بیضا

"مخلص" که ندارد ز خودش راحله ای چند     این شعر سروده ست برد بر ســــــر عقبی

تقدیم کند سوی علی، قاســــــــم رضوان     تا اخــــــــــــــــــــذ نماید ز یدش جنت اعلی

محسن نادری عضو کانون مداحان شهرستان

[ جمعه یازدهم اردیبهشت ۱۳۹۴ ] [ 19:42 ] [ محسن نادری ] [ نظر بدهید ]

شعر و عرض تبریک به مناسبت ولادت امام جواد(ع)

ولادت با سعادت جوادالائمه را بر تمام شیعیان جهان و دوستداران اهل بیت عصمت و طهارت(ع) تبریک و تهنیت عرض مینماییم. 

امام جواد(ع): مؤمن به سه ویژگی نیاز دارد:

*توفیق از جانب خدا* واعظی از درون * پذیرش نصحیت از ناصحین.
  

شعر در  به مناسبت ولادت امام جواد (ع)

صاحبان کرم و جود جوادش گویند

باز بر نخل ولایت ثمری داده خدا
آسمان عظمت را قمری داده خدا

در بهاری همه زیبائی و امید و صفا
گلشن مهر و وفا را ثمری داده خدا

دهم ماه رجب لیله قدر دل ماست
وه بر این شب چه مبارک سحری داده خدا

شب قدر است بخوان سوره کوثر زیرا
به رضا(ع) کوثر وقدر دگری داده خدا

حجره کوچک ریحانه بهشتی دگر است
که بر این خانه صفای دگری داده خدا

به جهان بشریت زحریم ملکوت
با جمال ملکوتی بشری داده خدا

تا که در بادیه عشق توقف نکند
باز این قافله را راهبری داده خدا

همه از مرحمت این پدر و این پسر است
هر چه بر هر پسر و هر پدری داده خدا

همچو او نیست دگر پر برکت مولودی
مقدمش را چه مبارک اثری داده خدا

اولیاء جمله جوادند  ولیکن ز جواد(ع)
جود را جلوه تابنده تری داده خدا

تا دهد قدرت فرعونی مامون برباد
به جگر گوشه موسی پسری داده خدا

جز مدیح علی(ع) وآل (موید) را نیست
آری آری که به هر کس هنری داده خدا

شادی کل عباد است عباد است عباد
فتح ابواب مراد است مراد است مراد

شادی و شور، جهاد است جهاد است جهاد
عید میلاد جواد است جواد است جواد

مظهر عفو رحیم است رحیم است رحیم
که کریم ابن کریم است کریم است کریم

حبّذا شمس ولایت قمرت بخشیدند
بصر نوری و نور بصرت بخشیدند

قرص خورشید به وقت سحرت بخشیدند
خود جوادی و جواد دگرت بخشیدند

این پسر مظهر حسن احد دادگر است
این پسر خلق زمین را و زمان را پدر است

این پسر همچو پدر بضعة خیرالبشر است
این پسر از همه خوبان جهان خوب‌تر است

این پسر هستِ رضا هستِ رضا هستِ رضاست
همچو قرآنِ محمد به سر دستِ رضاست

این جواد است که جود آمده جود از کرمش
خواهد ار جود کند ظرف وجود است کمش

جود آرد همه شب سجده به خاک قدمش
ماه و خورشید بود گرم طواف حرمش

هر طرف روی کند باز مه محفل ماست
حرمش کعبه جانها به حجاز دل ماست

حامد خالق و دردانة محمود است این
به جمال ازلی شاهد و مشهود است این

صاحبان کرم و جود جوادش گویند
کعبة اهل دل و باب مرادش گویند

ای به هر لحظه دو صد جان و سرم قربانت
نیست چیزیم که گویم، هنرم قربانت

جان چه قابل که ز جان خوب‌ترم قربانت
پدرت گفت که جان پدرم قربانت

تو به تن روح و به سر شور و به دل آرامی
رضوی روی، علی خوی و محمد نامی

کل هستی چو کف دست به پیش نظرت
دو مطیعند و غلامند، قضا و قدرت

هر کجا پای نهی علم بود پشت سرت
پور اکثم زده زانوی تلمّذ به برت

به خدایی که تو را داده چنین جاه و مقام
تو ولی نعمت مایی و امام ابن امام

پور هارون ستمگر چو مقام تو شناخت
رنگ از چهره، قرار از دل و هوش از سر باخت

آتشی بود که در شعلة نور تو گداخت
گوئیا قلب ورا نطق تو از کار انداخت

خبری تازه ز اسرار الهی گفتی
از هوا و مه و ابر و یم و ماهی گفتی

ماه حیرت زدة حسن تماشایی تو
زنده هر مرده دل از فیض مسیحایی تو

رضوی ماه رضا جلوة تو در دل ماست
دست ما خالی و جود تو همه حاصل ماست

کیست تا چون تو به یک قطره دو دریا بدهد
به گدا بیشتر از ثروت دنیا بدهد

ای هماره کرم و جود و عطا زندة تو
جود کن جود که جود است برازندة تو

من کیم خاک گدایان سر کوی توام
خالی ام از همه و پر ز هیاهوی توام

گر چه قابل نبود دم زدنم وقف شماست
قلم و طبع و زبان و سخنم وقف شماست

محسن نادری عضو کانون مداحان شهرستان

[ چهارشنبه نهم اردیبهشت ۱۳۹۴ ] [ 11:13 ] [ محسن نادری ] [ نظر بدهید ]

جلسه هم اندیشی کانون مداحان و شورای هییات مذهبی در اداره تبلیغات اسلامی94/2/7

         جلسه هم اندیشی کانون مداحان و شورای هیئات مذهبی شهرستان

امروز دوشنبه  مورخ 7/2/1394 اعضای کانون مداحان با اعضای محترم شورای هیئات مذهبی و با حضور حجت الاسلام ولمسلمین حاج آقا شاهیوندی سرپرست محترم اداره تبلیغات اسلامی و جناب آقای یعقوب فتحی مسئول محترم تشکلهای اسلامی اداره تبلیغات  شهرستان سلسله جلسه هم اندیشی را در محل اداره تبلیغات اسلامی  تشکیل دادند ،ابتدا بعد از تلاوت آیاتی از قرآن مجید حاج آقا شاهیوندی با احادیثی از پیامبر گرامی اسلام صحبت های خود را آغاز کردند .ایشان در مورد اهمیت و جایگاه مداحان صحبت هایی عرض نمودند .در ادامه افزودند که بین اعضای کانون مداحان و اعضای شورا هیئات مذهبی بنا به فرموده مقام معظم رهبری که امسال را سال هم دلی و هم زبانی نامگذاری کردند باید همدلی هم زبانی و هم اندیشی باشد تا بتوانند قدم های مثبتی در این زمینه بردارند.حاج آقا شاهیوندی بیان داشتند برای پیشبرد کار کانون مداحان و شورای هیئات مذهبی بهتر است که جلسات هم اندیشی بین آنها تشکیل شود تا بتوانند با هم فکری همدیگر کانون مداحان و شورایی در خور و شایسته داشته باشند. حاج آقا شاهیوندی  بحث برگزاری جشن ولادت حضرت علی (ع) را در جلسه عنوان نمودند. ایشان ابراز داشتند که برگزاری جشن توسط کانون مداحان و شورای هیئات و بر پایی ایستگاههای صلواتی در سطح شهر به طوری که در شان و مقام و منزلت حضرت علی (ع) لازم و ضروری است و در برنامه کار اعضای محترم کانون و شورا قرار گیرد .سپس اعضای کانون مداحان و شورا نظرات و پیشنهاددات خود را در مورد مصوبات جلسه و چگونگی برگزاری جشن مطرح ، و تصمیماتی اتخاذ گردید .  

                                       محسن نادری عضو کانون مداحان شهرستان   

[ دوشنبه هفتم اردیبهشت ۱۳۹۴ ] [ 15:49 ] [ محسن نادری ] [ نظر بدهید ]

شعر در وصف شهادت امام هادی (ع)

شعر در وصف شهادت امام هادی (ع) ای نجل جواد، ابن رضا، حضرت هادی

بگرفته حسن بر تو عزا حضرت هادی

یک عمر ستم دیـده ز جور «متوکل»

در آینه صبح و مسا حضرت هـادی

دل سوخته از طعنه و از زخم زبان‌ها

خونین جگر از زهر جفا حضرت هادی

بردند همان شب که سوی بـزم شرابت

چون از تو نکردند حیا حضرت هادی

افسوس که کشتند تـو را از ره بیـداد

بی جرم و گنه، قوم دغا حضرت هادی

افسوس، به جور از حرم مادر و جدت

گشتی تو غریبانه جدا حضرت هادی

کس از غم ناگفته‌ات ای یوسف زهرا

آگاه نشد غیر خـدا حضرت هـادی

کشتند تو را در دل غربت، به چه جرمی؟

ای جان جهانت بـه فدا! حضرت هادی

بزم می و خون دل و حبسِ ستم و زهر

حق تو عجب گشت ادا حضرت هادی

در ماتـم تـو ای خلف پـاک پیمبـر

شد سامره چون کرب و بلا حضرت هادی

"میثم" به تو و غربت تو اشک فشاند

ای کشته بی‌جرم و خطا حضرت هادی شهادت امام هادی (ع) بر تمام مسلمین جهان تسلیت باد

[ چهارشنبه دوم اردیبهشت ۱۳۹۴ ] [ 1:34 ] [ محسن نادری ] [ نظر بدهید ]

عرض تسلیت و زندگینامه امام هادی(ع)

      شهادت امام هادی(ع) بر عموم شیعیان جهان تسلیت باد.

زندگینامه امام هادی (ع)

تولد:

تولد امام دهم شیعیان حضرت امام علی النقی (ع ) را نیمه ذیحجه سال 212 هجری قمری نوشته اند . پدر آن حضرت ، امام محمد تقی جوادالائمه (ع ) و مادرش سمانه از زنان درست کردار پاکدامنی بود که دست قدرت الهی او را برای تربیت مقام ولایت و امامت مأمور کرده بود ، و چه نیکو وظیفه مادری را به انجام رسانید و بدین مأموریت خدایی قیام کرد . نام آن حضرت - علی - کنیه آن امام همام " ابوالحسن " و لقبهای مشهور آن حضرت " هادی " و " نقی " بود . حضرت امام هادی (ع ) پس از پدر بزرگوارش در سن 8 سالگی به مقام امامت رسید و دوران امامتش 33 سال بود .

 در این مدت حضرت علی النقی (ع ) برای نشر احکام اسلام و آموزش و پرورش و شناساندن مکتب و مذهب جعفری و تربیت شاگردان و اصحاب گرانقدر گامهای بلند برداشت . نه تنها تعلیم و تعلم و نگاهبانی فرهنگ اسلامی را امام دهم (ع ) در مدینه عهده دار بود ، و لحظه ای از آگاهانیدن مردم و آشنا کردن آنها به حقایق مذهبی نمی آسود ، بلکه در امر به معروف و نهی از منکر و مبارزه پنهان و آشکار با خلیفه ستمگر وقت - یعنی متوکل عباسی - آنی آسایش نداشت .

 به همین جهت بود که عبدالله بن عمر والی مدینه بنا بر دشمنی دیرینه و بدخواهی درونی ، به متوکل خلیفه زمان خود نامه ای خصومت آمیز نوشت ، و به آن امام بزرگوار تهمتها زد ، و نسبتهای ناروا داد و آن حضرت را مرکز فتنه انگیزی و حتی ستمکاری وانمود کرد و در حقیقت آنچه در شأن خودش و خلیفه زمانش بود به آن امام معصوم (ع ) منسوب نمود ، و این همه به جهت آن بود که جاذبه امامت و ولایت و علم و فضیلتش مردم را از اطراف جهان اسلام به مدینه می کشانید و این کوته نظران دون همت که طالب ریاست ظاهری و حکومت مادی دنیای فریبنده بودند ، نمی توانستند فروغ معنویت امام را ببینند .

  و نیز " مورخان و محدثان نوشته اند که امام جماعت حرمین ( = مکه و مدینه ) از سوی دستگاه خلافت ، به متوکل عباسی نوشت : اگر تو را به مکه و مدینه حاجتی است ، علی بن محمد ( هادی ) را از این دیار بیرون بر ، که بیشتر این ناحیه را مظیع و منقاد خود گردانیده است " . این نامه و نامه حاکم مدینه نشان دهنده نفوذ معنوی امام هادی (ع ) در سنگر مبارزه علیه دستگاه جبار عباسی است .

 از زمان حضرت امام محمد باقر (ع ) و امام جعفر صادق (ع ) و حوزه چهار هزار نفری آن دوران پربار ، شاگردانی در قلمرو اسلامی تربیت شدند که هر یک مشعلدار فقه جعفری و دانشهای زمان بودند ، و بدین سان پایه های دانشگاه جعفری و موضع فرهنگ اسلامی ، نسل به نسل نگهبانی شد و امامان شیعه ، از دوره حضرت رضا (ع ) به بعد ، از جهت نشر معارف جعفری آسوده خاطر بودند ، و اگر این فرصت مغتنم در زمان امام جعفر صادق (ع ) پیش نیامده بود ، معلوم نبود سرنوشت این معارف مذهبی به کجا می رسید ؟ به خصوص که از دوره زندانی شدن حضرت موسی بن جعفر (ع ) به بعد دیگر چنین فرصتهای وسیعی برای تعلیم و نشر برای امامان بزرگوار ما - که در برابر دستگاه عباسی دچار محدودیت بودند و تحت نظر حاکمان ستمکار - چنان که باید و شاید پیش نیامد .

 با این همه ، دوستداران این مکتب و یاوران و هواخواهان ائمه طاهرین - در این سالها به هر وسیله ممکن ، برای رفع اشکالات و حل مسائل دینی خود ، و گرفتن دستور عمل و اقدام - برای فشرده تر کردن صف مبارزه و پیشرفت مقصود و در هم شکستن قدرت ظاهری خلافت به حضور امامان والاقدر می رسیدند و از سرچشمه دانش و بینش آنها ، بهره مند می شدند و این دستگاه ستمگر حاکم و کارگزارانش بودند که از موضع فرهنگی و انقلابی امام پیوسته هراس داشتند و نامه حاکم مدینه و مانند آن ، نشان دهنده این هراس همیشگی آنها بود . دستگاه حاکم ، کم کم متوجه شده بود که حرمین ( مکه و مدینه ) ممکن است به فرمانبری از امام (ع ) درآیند و سر از اطاعت خلیفه وقت درآورند .

 بدین جهت پیک در پیک و نامه در پی نامه نوشتند ، تا متوکل عباسی دستور داد امام هادی (ع ) را از مدینه به سامرا - که مرکز حکومت وقت بود - انتقال دهند . متوکل امر کرد حاجب مخصوص وی حضرت هادی (ع ) را در نزد خود زندانی کند و سپس آن حضرت را در محله عسکر سالها نگاه دارد تا همواره زندگی امام ، تحت نظر دستگاه خلافت باشد . برخی از بزرگان مدت این زندانی و تحت نظر بودن را - بیست سال - نوشته اند .

 پس از آنکه حضرت هادی (ع ) به امر متوکل و به همراه یحیی بن هرثمه که مأمور بردن حضرت از مدینه بود ، به سامرا وارد شد ، والی بغداد اسحاق بن ابراهیم طاهری از آمدن امام (ع ) به بغداد با خبر شد ، و به یحیی بن هرثمه گفت : ای مرد ، این امام هادی فرزند پیغمبر خدا (ص ) می باشد و می دانی متوکل نسبت به او توجهی ندارد اگر او را کشت ، پیغمبر (ص ) در روز قیامت از تو بازخواست می کند . یحیی گفت : به خدا سوگند متوکل نظر بدی نسبت به او ندارد . نیز در سامرا ، متوکل کارگزاری ترک داشت به نام وصیف ترکی . ا

  و نیز به یحیی سفارش کرد در حق امام مدارا و مرحمت کند . همین وصیف خبر ورود حضرت هادی را به متوکل داد . از شنیدن ورود امام (ع ) متوکل به خود لرزید و هراسی ناشناخته بر دلش چنگ زد . از این مطالب که از قول یحیی بن هرثمه مأمور جلب امام هادی (ع ) نقل شده است درجه عظمت و نفوذ معنوی امام در متوکل و مردان درباری به خوبی آشکار می گردد ، و نیز این مطالب دلیل است بر هراسی که دستگاه ستمگر بغداد و سامرا از موقعیت امام و موضع خاص او در بین هواخواهان و شیعیان آن حضرت داشته است .

 باری ، پس از ورود به خانه ای که قبلا در نظر گرفته شده بود ، متوکل از یحیی پرسید : علی بن محمد چگونه در مدینه می زیست ؟ یحیی گفت : جز حسن سیرت و سلامت نفس و طریقه ورع و پرهیزگاری و بی اعتنایی به دنیا و مراقبت بر مسجد و نماز و روزه از او چیزی ندیدم ، و چون خانه اش را - چنانکه دستور داده بودی - بازرسی کردم ، جز قرآن مجید و کتابهای علمی چیزی نیافتم . متوکل از شنیدن این خبر خوشحال شد ، و احساس آرامش کرد . با آنکه متوکل از دشمنان سرسخت آل علی (ع ) بود و بنا به دستور او بر قبر منور حضرت سیدالشهداء (ع ) آب بستند و زیارت کنندگان آن مرقد مطهر را از زیارت مانع شدند ، و دشمنی یزید و یزیدیان را نسبت به خاندان رسول اکرم (ص ) تازه گردانیدند ، با این همه در برابر شکوه و هیبت حضرت هادی (ع ) همیشه بیمناک و خاشع بود .

مورخان نوشته اند : مادر متوکل نسبت به مقام امام علی النقی (ع ) اعتقادی به سزا داشت . روزی متوکل مریض شد و جراحتی پیدا کرد که اطباء از علاجش درماندند . مادر متوکل نذر کرد اگر خلیفه شفا یابد مال فراوانی خدمت حضرت هادی (ع ) هدیه فرستد . در این میان به فتح بن خاقان که از نزدیکان متوکل بود گفت : یک نفر را بفرست که از علی بن محمد درمان بخواهد شاید بهبودی یابد . وی کسی را خدمت آن حضرت فرستاد امام هادی فرمود : فلان دارو را بر جراحت او بگذارید به اذن خدا بهبودی حاصل می شود .

  چنین کردند ، آن جراحت بهبودی یافت . مادر متوکل هزار دینار در یک کیسه چرمی سر به مهر خدمت امام هادی (ع ) فرستاد . اتفاقا چند روزی از این ماجرا نگذشته بود که یکی از بدخواهان به متوکل خبر داد دینار فراوانی در منزل علی بن محمد النقی دیده شده است . متوکل سعید حاجب را به خانه آن حضرت فرستاد . آن مرد از بالای بام با نردبان به خانه امام رفت . وقتی امام متوجه شد ، فرمود همان جا باش چراغ بیاورند تا آسیبی به تو نرسد . چراغی افروختند . آن مرد گوید : دیدم حضرت هادی به نماز شب مشغول است و بر روی سجاده نشسته . امام فرمود : خانه در اختیار توست .

  آن مرد خانه را تفتیش کرد . چیزی جز آن کیسه ای که مادر متوکل به خانه امام فرستاده بود و کیسه دیگری سر به مهر در خانه وی نیافت ، که مهر مادر خلیفه بر آن بود . امام فرمود : زیر حصیر شمشیری است آن را با این دو کیسه بردار و به نزد متوکل بر . این کار ، متوکل و بدخواهان را سخت شرمنده کرد . امام که به دنیا و مال دنیا اعتنایی نداشت پیوسته با لباس پشمینه و کلاه پشمی روی حصیری که زیر آن شن بود مانند جد بزرگوارش علی (ع ) زندگی می کرد و آنچه داشت در راه خدا انفاق می فرمود .

  با این همه ، متوکل همیشه از اینکه مبادا حضرت هادی (ع ) بر وی خروج کند و خلافت و ریاست ظاهری بر وی به سر آید بیمناک بود . بدخواهان و سخن چینان نیز در این امر نقشی داشتند . روزی به متوکل خبر دادند که : " حضرت علی بن محمد در خانه خود اسلحه و اموال بسیار جمع کرده و کاغذهای زیاد است که شیعیان او ، از اهل قم ، برای او فرستاده اند " . متوکل از این خبر وحشت کرد و به سعید حاجب که از نزدیکان او بود دستور داد تا بی خبر وارد خانه امام شود و به تفتیش بپردازد .

  این قبیل مراقبتها پیوسته - در مدت 20سال که حضرت هادی (ع ) در سامره بودند - وجود داشت . و نیز نوشته اند : " متوکل عباسی سپاه خود را که نود هزار تن بودند از اتراک و در سامرا اقامت داشتند امر کرد که هر کدام توبره اسب خود را از گل سرخ پر کنند ، و در میان بیابان وسیعی ، در موضعی روی هم بریزند . ایشان چنین کردند . و آن همه به منزله کوهی بزرگ شد . اسم آن را تل " مخالی " نهادند آنگاه خلیفه بر آن تل بالا رفت و حضرت امام علی النقی ( علیه السلام ) را نیز به آنجا طلبید و گفت : شما را اینجا خواستم تا مشاهده کنید سپاهیان من را . و از پیش امر کرده بود که لشکریان با آرایشهای نظامی و اسلحه تمام و کمال حاضر شوند ، و غرض او آن بود که شوکت و اقتدار خود را بنمایاند ، تا مبادا آن حضرت یا یکی از اهل بیت او اراده خروج بر او نمایند " .

 در این مدت 20سال زندگی امام هادی (ع ) در سامرا ، به صورتهای مختلف کارگزاران حکومت عباسی ، مستقیم و غیر مستقیم ، چشم مراقبت بر حوادث زندگی امام و رفت و آمدهایی که در اقامتگاه امام (ع ) می شد ، داشتند از جمله : " حضور جماعتی از بنی عباس ، به هنگام فوت فرزند امام دهم ، حضرت سید محمد - که حرم مطهر وی در نزدیکی سامرا ( بلد ) معروف و مزار است - یاد شده است . این نکته نیز می رساند که افرادی از بستگان و مأموران خلافت ، همواره به منزل امام سر می زده اند . "

  اصحاب و یاران امام دهم (ع )
در میان اصحاب امام دهم ، برمی خوریم به چهره هایی چون " علی بن جعفر میناوی " که متوکل او را به زندان انداخت و می خواست بکشد . دیگر ادیب معروف ، ابن سکیت که متوکل او را شهید کرد . و علت آن را چنین نوشته اند که دو فرزند متوکل خلیفه عباسی در نزد ابن سکیت درس می خواندند . متوکل از طریق فرزندان خود کم کم ، متوجه شد که ابن سکیت از هواخواهان علی (ع ) و آل علی (ع ) است .

  صورت و سیرت حضرت امام هادی (ع )
حضرت امام دهم (ع ) دارای قامتی نه بلند و نه کوتاه بود . گونه هایش اندکی برآمده و سرخ و سفید بود . چشمانش فراخ و ابروانش گشاده بود . امام هادی (ع ) بذل و بخشش بسیار می کرد . امام آن چنان شکوه و هیبتی داشت که وقتی بر متوکل خلیفه جبار عباسی وارد می شد او و درباریانش بی درنگ به پاس خاطر وی و احترامش برمی خاستند .

 خلفایی که در زمان امام (ع ) بودند : معتصم ، واثق ، متوکل ، منتصر ، مستعین ، معتز ، همه به جهت شیفتگی نسبت به قدرت ظاهری و دنیای فریبنده با خاندان علوی و امام همام حضرت هادی دشمنی دیرینه داشتند و کم و بیش دشمنی خود را ظاهر می کردند ولی همه ، به خصال پسندیده و مراتب زهد و دانش امام اقرار داشتند ، و این فضیلتها و قدرتهای علمی و تسلط وی را بر مسائل فقهی و اسلامی به تجربه ، آزموده و مانند نیاکان بزرگوارش (ع ) در مجالس مناظره و احتجاج ، وسعت دانش وی را دیده بودند . شبها اوقات امام (ع ) پیوسته به نماز و طاعت و تلاوت قرآن و راز و نیاز با معبود می گذشت . لباس وی جبه ای بود خشن که بر تن می پوشید و زیر پای خود حصیری پهن می کرد . هر غمگینی که بر وی نظر می کرد شاد می شد . همه او را دوست داشتند . همیشه بر لبانش تبسم بود ، با این حال هیبتش در دلهای مردم بسیار بود .

 شهادت امام هادی (ع )
امام دهم ، حضرت هادی (ع ) در سال 254هجری به وسیله زهر به شهادت رسید . در سامرا در خانه ای که تنها فقط فرزندش امام حسن عسکری بر بالین او بود . معتمد عباسی امام دهم را مسموم کرد . از این سال امام حسن عسکری پیشوای حق شد و بار تعهد امامت را بر دوش گرفت . و در همان خانه ای که در آن بیست سال زندانی و تحت نظر بود ، سرانجام به خاک سپرده شد .

زن و فرزندان امام هادی (ع )
حضرت هادی (ع ) یک زن به نام سوسن یا سلیل و پنج فرزند داشته است . 1 - ابومحمد حسن علیه السلام ( امام عسکری (ع ) یازدهمین اختر تابناک ولایت و امامت است ) . 2 - حسین . 3 - سید محمد که یک سال قبل از پدر بزرگوارش فوت کرد ، جوانی بود آراسته و پرهیزگار که بسیاری گمان می کردند مقام ولایت به وی منتقل خواهد شد . قبر مطهرش که مزار شیعیان است در نزدیکی سامرا می باشد . 4 - جعفر . 5 - عایشه ، یا به نقل شادروان شیخ عباس قمی " علیه..

                                   مجسن نادری عضو کانون مداحان شهرستان

[ چهارشنبه دوم اردیبهشت ۱۳۹۴ ] [ 1:7 ] [ محسن نادری ] [ نظر بدهید ]