برگزاری عزاداری به مناسبت شهادت حضرت علی (ع) مصادف با 21 رمضان

برگزاری عزاداری به مناسبت شهادت حضرت علی(ع)

کانون مداحان و شورای هیئات مذهبی به مناسبت شهادت حضرت علی(ع) در روز چهار شنبه 94/4/17 مصادف با 21 رمضان مراسم عزاداری در سطح شهر برگزار نمودند .مداحان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) به یاد مظلومیت امام علی (ع) با مداحی و مرثیه خوانی و محبان و عاشقان آن حضرت با سینه زنی به سوگ آن امام مظلوم نشستند.

محسن نادری عضو کانون مداحان شهرستان

عرض تسلیت به مناسبت شهادت حضرت علی شب 21 رمضان

شعر در وصف شهادت حضرت علی (ع)

من کویرم لب من تشنه ی باران علی ست

این لب تشنه ی پر شور، غزلخوان علی ست

این که گسترده تر از وسعت آفاق شده است

به یقین سفره ی گسترده ی دامان علی ست

منّت نان و نمک نیست سر سفره ی او

پس خوشا آن که در این دنیا مهمان علی ست

آتش اشکی اگر در غزلم شعله ور است

بی گمان قطره ای از درد فراوان علی ست

لحظه ای پرتو حسنش ز تجلی دم زد

که جهان، آینه در آینه حیران علی ست

کعبه یکبار دهان را به سخن وا کرده است

تا بدانیم کلید در این خانه علی ست

از دم صبح ازل نام علی را می خواند

دل که تا شام ابد دست به دامان علی ست

شهادت مظلومانه حضرت علی(ع) اسدالله شیر خدا حیدر کرار فاتح خیبر حامی یتیمان بر تمام محبان و دوستداران آن حضرت تسلیت باد

کانون مداحان شهرستان سلسله

ضرب خورن حضر علی(ع) 19 رمضان

نوزده رمضان شب ضربت خوردن حضرت علی (ع) در محراب مسجد

19 رمضان و ضربت خوردن حضرت علی(ع) در مسجد کوفه:

عبدالرحمن بن ملجم مرادی، از گروه خوارج و از آن سه نفری بود که در مکه معظمه با هم پیمان بسته و هم سوگند شدند، که سه شخصیت مؤثر در جامعه اسلامی، یعنی امام علی بن ابی طالب(ع)، معاویه بن ابی سفیان و عمرو بن عاص را در یک شب واحد ترور کرده و آن ها را به قتل رسانند.

هر کدام به سوی شهرهای محل مأموریت خویش رهسپار شدند و عبدالرحمن بن ملجم مرادی به سوی کوفه رفت و در بیستم شعبان سال 40 قمری وارد این شهر بزرگ شد. وی به همراهی شبیب بن بجره اشجعی، که از همفکران وی بود و هر دوی آن ها از سوی "قطام بنت علقمه" تحریک و تحریث شده بودند، در سحرگاه شب نوزدهم ماه مبارک رمضان سال 40 قمری در مسجد اعظم کوفه کمین کرده و منتظر ورود امیرمؤمنان علی بن ابی طالب(ع) شدند. هم چنین قطام، شخصی به نام "وردان بن مجالد" را که از افراد طایفه اش بود، به یاری آن دو نفر فرستاد.

 حضرت علی(ع) در شب نوزدهم ماه مبارک رمضان، مهمان دخترش ام کلثوم(س) بود و در آن شب حالت عجیبی داشت و دخترش را به شگفتی درآورد. روایت شده که آن حضرت در آن شب بیدار بود و بسیار از اتاق بیرون می رفت و به آسمان نظر می کرد و می فرمود: به خدا سوگند، دروغ نمی گویم و به من دروغ گفته نشده است. این است آن شبی که به من وعده شهادت دادند. به هر روی، آن حضرت به هنگام نماز صبح وارد مسجد اعظم کوفه شد و خفته گان را برای ادای نماز بیدار کرد. از جمله، خود عبدالرحمن بن ملجم مرادی را که به رو خوابیده بود، بیدار و خواندن نماز را به وی گوش زد کرد.

 هنگامی که حضرت علی(ع) وارد محراب مسجد شد و مشغول خواندن نماز گردید و سر از سجده اول برداشت، نخست شبیث بن بجره با شمشیر برّان بر وی هجوم آورد، ولیکن شمشیرش به طاق محراب اصابت کرد و پس از او، عبدالرحمن بن ملجم مرادی فریادی برداشت: "لله الحکم یا علی، لا لک و لا لأصحابک"! و شمشیر خویش را بر فرق نازنین حضرت علی(ع) فرود آورد و سر مبارکش را تا به محل سجده گاهش شکافت.

 حضرت علی(ع) در محراب مسجد، افتاد و در همان هنگام فرمود: بسم الله و بالله و علی ملّه رسول الله، فزت و ربّ الکعبه؛ سوگند به خدای کعبه، رستگار شدم.

نمازگزاران مسجد کوفه، برخی در پی شبیب و ابن ملجم رفته تا آن ها را بیابند و برخی در اطراف حضرت علی(ع) گرد آمده و به سر و صورت خود می زدند و برای آن حضرت گریه می نمودند. حضرت علی(ع)، در حالی که خون از سر و صورت شریفش جاری بود، فرمود: هذا ما وعدنا الله و رسوله؛ این همان وعده ای است که خداوند متعال و رسول گرامی اش به من داده اند. دو روز پس از ضربت خوردن حضرت علی (ع)، ایشان در 21 ماه رمضان به شهادت رسیدند.

 بدین گونه پیشوایی شایسته، امامی عادل، خلیفه ای حق جو، حاکمی دلسوز و یتیم نواز، کامل ترین انسان برگزیده خدا و جانشین بر حق محمد مصطفی(ص)، به دست شقی ترین و تیره بخت ترین انسان روی زمین، یعنی ابن ملجم مرادی ملعون، از پای درآمد و به سوی ابدیت و لقاء الله و هم نشینی با پیامبران الهی و رسول خدا(ص) رهسپار گردید و امت را از وجود شریف خویش محروم نمود.

محسن نادری عضو کانون مداحان شهرستان

بر پایی جشن و سرور به مناسبت ولادت امام حسن مجتبی در مسجد امام سجاد(ع) الشتر

بر پایی جشن و سرور به مناسب ولادت با سعادت امام حسن مجتبی(ع) درمصلی نماز جمعه

کانون مداحان و شورای هیئات مذهبی شهرستان با همکاری اداره تبلیغات اسلامی مورخ 94/4/10 روز چهار شنبه بین نماز مغرب و اشاء به مناسب ولادت با سعادت امام حسن مجتبی کریم اهل بیت (ع) سومین اختر تابناک امامت و ولایت در مسجد امام سجاد(ع) (مصلی نماز جمعه ) مراسم جشن و سروربرگزار نمودند.در این مراسم با شکوه روحانیت معظم ،مسئولین ،مداحان و عموم مردم ولایت مدار و شهید پرور الشتر حضور داشتند.نماز گزاران روزه دار و شرکت کنندگان با مولودی خوانی و مداحی مداحان توانمندشهرستان آقایان کربلایی علیرضا حسنوند از هیئت محبان قمر بنی هاشم(ع) و هبت اله یگانه از هیئت زنجیر زنی علمدار کربلا الشتر به جشن و سرور پرداختند و اعضای کانون مداحان و شورای هیئات مذهبی، افطار با شیر  ،شیرینی ، خرما و شربت از همه عزیزان روزه دار پذیرایی به عمل آوردند.

محسن نادری عضو کانون مداحان شهرستان

شعر و عرض تبریک به مناسبت ولادت با سعادت امام حسن مجتبی(ع) کریم اهل بیت

نور خدا نخله ى سینا، حسن

هوش ربا، از دل موسى حسن

نغمه ى داوود از او پر ز شور

راز شفا بخشى عیسى حسن

داد سلامش، ز ادب چون خلیل

کرد سلام آتش او را حسن

نوگل و ریحانه‏ ى ختم رسل

شاخه ى پر سایه ‏ى طوبى حسن

یاسمن سرو قد سبز پوش

سیم تن گلرخ زیبا حسن

بنده‏ ى محبوب خدا مجتبى

روشنى دیده‏ ى زهرا حسن

در صفت جود یدالله را

آیت کبرى، ید بیضا حسن

شاه جوانان بهشت برین

سبط نبى فاطمه سیما حسن

کفه‏ ى شاهین ترازوى عشق

هست حسین بن على با حسن

هر دو به عرش عظمت گوشوار

سرخ حسین آمد و خضرا حسن

هر دو یکى، هر دو نکوتر ز خوب

چون حسنین اند دو همتا حسن

تا نشود این یک از آن، اشتباه

یاء حسین است در اینجا حسن

گر نبود کوچکى سن و سال

نام حسین است به معنى حسن

فرق حسین است و حسن حرف یاء

این حسن است، آن دگرى یا حسن

من که «حسان» این همه دارم گناه

کیست پناهم دهد الا حسن ولادت با سعادت امام حسن مجتبی(ع)کریم اهل بیت(ع) سومین اختر تابناک امامت و ولایت بر عموم شیعیان جهان مبارکباد. کانون مداحان شهرستان سلسله

محسن نادری عضو کانون مداحان شهرستان  

شعر و عرض تسلیت به مناسبت وفات حضرت خدیجه

عرض تسلیت و شعر به مناسبت وفات حضرت خدیجه(س)

                            والا مقام ! ای مادر زهرا خدیجه
                            مادربزرگ زینب کبری خدیجه

                                                         خرج خدا شد ثروتت یکجا خدیجه
                                                              کوری چشم شور بعضی‌ها خدیجه ...

                          .. انگشتر عشق پیمبر را نگینی
                           الحق و الانصاف اُمّ المؤمنینی

                                                         هم گوهر نابی و هم گوهرشناسی
                                                           ای تاجر خوش ذوق ! پبغمبرشناسی

                           تنها نه در مکّه ، در عالم سرشناسی
                           از بیعتت پیداست که حیدر شناسی

                                                        عطر علی دارد سراپای وجودت
                                                      بانو! مِی ‌کوثر گوارای وجودت

                          بوی نبوّت را که استشمام کردی
                          بهر رواج دین حق اقدام کردی

                                                         اسلام را با همتت اسلام کردی
                                                  کفّار را با ثروتت ناکام کردی

                          بوده اساس دین و آیین پیمبر
                          اخلاق او ، اموال تو، شمشیر حیدر

                                                             عیسی غلام همسرت تا روز محشر
                                                      مریم کنیز دخترت تا روز محشر
 

                         عصمت نخی از معجرت تا روز محشر
                         باقی ست نسل کوثرت تا روز محشر

                                                           مِهرت برای آسمان‌ها و زمین بس
                                                                  داماد تو حیدر شده ، فخرت همین بس

                          ای طاهره ! بانوی باتقوای مکّه
                          سنگ صبور و حامی آقای مکّه

                                                             بی اعتنا به طعنه ی زن‌های مکّه
                                                             ای کاش نیشابور بودی جای مکّه

                          شعب ابی طالب تو را از پا نینداخت
                          آزار اهل شرک از تو « شیرزن » ساخت

                                                               بانو سلامت می‌کنم از دور و نزدیک
                                                                    پیش حبیب خود در این شب‌های تاریک

                         راحت برو راحت بیا " اُمّ الصعالیک "
                         مکّه ندارد کوچه‌های تنگ و باریک

                                                           مکّه مدینه نیست آتش پا بگیرد
                                                              میخی درون سینه ی تو جا بگیرد

                       رفتی ندیدی رکن حیدر را شکستند
                       الواط های بی حیا در را شکستند

                                                                نامردها ، پهلوی کوثر را شکستند
                                                              قلب پر از مِهر پیمبر را شکستند

رفتی ندیدی باغ تو بی یاسمن شد
ای باکفن ! آخر حسینت بی کفن شد

کانون مداحان شهرستان سلسله